Leukerbad

Wat een heerlijke reis! Ze voorspelden niks dan regen. Geen druppel gezien. We gingen begin mei naar Leukerbad (what’s in a name), in de deelstaat Wallis. Het heeft een spraakmakend berglandschap. Meer dan vijftig bergen van vierduizend meter en hoger! Het plan was om een behoorlijk aantal bergtoppen te bezichtigen: zoals echte toeristen met de kabelbaan naar boven, en daar dan genieten van prachtige vergezichten. Probleem: kabelbanen waren nog gesloten. Er lag nog teveel sneeuw. Dat ging toch nog 2 weken duren. We ruilden de toeristische route dan maar in voor het echte klimwerk. We wouden en zouden die bergtoppen op! Gepakt en gezakt begonnen we aan onze tochten. Voordeel: je komt werkelijk niemand tegen, wat een rust! Nadeel: je komt werkelijk niemand tegen, wie wijst de weg? 
Okee, de tochten zijn niet allemaal volgens plan verlopen en bij momenten te gevaarlijk om door te gaan. Maar wat een pret hebben we gehad. Toch niets leuker dan met zeiknatte sokken op een verlaten skiberg te zitten opdrogen in de zon, terwijl net op dat moment de skilift komt aangewapperd: testritjes voor de komende toeristen volgende week . Lief zwaaiende lifttechniekers, dat wel! Wij konden echter te voet terug.

Wij beklommen de Gemmi via de zeer bekende Gemmipas: best steil en uitputtend, maar nooit erg moeilijk. En zeker te doen met de honden. Helaas niet tot de top geraakt: teveel sneeuw op de smalle paden met diepe afgronden ernaast: té gevaarlijk. In het seizoen kan je uiteraard ook gewoon de kabelbaan nemen, zoals elke normale toerist. We zijn wel geslaagd in de klim van de Torrenthorn. Maar liefst 2998m hoog, wederom zonder kabelbaan. Best goed bereikbaar, al maakte de sneeuw het uiterst vermoeiend. Maar prachtig! Dat we er moederziel alleen waren maakte het natuurlijk heel bijzonder. Ga je tijdens het seizoen, is dit wel een zeer drukke trekpleister.
Sympathieke mensen die Zwitsers. Ook één en al oog voor onze honden. We hielden vast aan ons dagelijks ritueel om na de wandeling in het lokale cafe veel te duur bier te drinken. Weissbier, halve liters uiteraard, onder muzikale begeleiding van de plaatselijke charmezanger. Eten deden we voornamelijk in ons eigen appartement. Zelf winkelen, zelf koken en zelf een bult verschieten van de prijs. Het verblijf zelf was niet duur, maar je betaalt je blauw aan eten en drinken. Neem een dikke portemonne mee. Dat lijkt bij nader inzien ook wel de rode draad in onze reisverhalen te zijn…

We verbleven in ‘appartement les naturelles’ in Leukerbad, op wandelafstand van het centrum. De eigenaar ervan heeft zelf honden, dus we voelden ons onmiddellijk welkom. Ruim appartement met terras en verschillende faciliteiten, ook voor de kinderen. Wij bleven helaas maar een weekje, maar als je tijd hebt breng je zeker een bezoek aan de thermale baden waar het dorp voor gekend staat!